تصمیمات در شرکت با مسئولیت محدود

تصمیمات در شرکت با مسئولیت محدود

در این مقاله به مباحث تصمیمات در شرکت با مسئولیت محدود ، تصمیم گیری در مجمع عمومی ، تصمیمات فوق العاده و … خواهیم پرداخت. پس چنانچه قصد ثبت شرکت با مسئولیت محدود دارید برای اطلاع از نحوه تصمیم گیری تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.

اصولا تصمیمات در شرکت با مسئولیت محدود براساس اکثریت آرای شركا است .

در واقع تصميمات شرکت توسط اکثریت اتخاذ می شود و به منزله اراده شرکت است.

البته قانونگذار میان تصميمات عادی و فوق العاده شرکت تفاوت قائل شده است.

در تصمیمات عادی اکثریت با شدت بیشتر اعمال می شود تا در تصمیمات فوق العاده. این تصمیمات در شرکتهایی که شرکای آن بیشتر از دوازده نفر باشند، در مجمع عمومی اتخاذ می شود.

الف – تصميمات عادی در شرکت با مسئولیت محدود

تصميمات عادی شرکت می تواند راجع به موضوعات مختلف باشد. در واقع آنچه را که جزء موارد محدود تصمیمات فوق العاده نباشد جزء تصميمات عادی است.

بنابراین اعطای اختیار به مدیر شرکت مسئولیت محدود برای انجام دادن پاره ای امور ، انتخاب مدیر جدید ، تصویب ترازنامه شرکت و تصمیم راجع به تقسیم سود از جمله تصمیمات عادی شرکت هستند.

نحوه تصمیم گیری در این موارد زمانی که شرکت بیشتر از ۱۲ نفر شریک داشته باشد با زمانی که ۱۲ یا کمتر از آن داشته باشد تفاوت می کند.

تصمیم گیری در مجمع عمومی

هر شرکت با مسئولیت محدود که عده شرکای آن بیش از دوازده نفر باشد باید دارای هیات نظار باشد.

هیات نظار حداقل سالی یک مرتبه مجمع عمومی شرکاء را تشکیل می دهد.

بنابراین زمانی که تعداد شرکا، بیش از ۱۲ نفر باشند تصمیمات در شرکت با مسئولیت محدود در مجمع عمومی اتخاذ می شود . این مجمع می تواند در سال یک یا چند بار تشکیل شود.

عمده صلاحیت مجمع عمومی در رسیدگی به حسابهای سالانه شرکت و تصویب آنها است.

طبق قسمت اخیر ماده ۱۰۹ دعوت از مجمع عمومی به عهده هیات نظار گذاشته شده است ولی بدیهی است که در صلاحیت انحصاری او نیست بلکه مدیر هم می تواند و اصولا باید مجمع را دعوت کند.

چرا که تشکیل مجمع و دعوت از آن جزء اداره شرکت محسوب شده و در صلاحیت مدیر است .

هر یک از شرکا به نسبت سهمی که در شرکت دارد ، دارای رای خواهد بود. مگر اینکه اساسنامه ترتیب دیگری مقرر داشته باشد ، ( ماده ۱۰۷ ق.ت )

بنابراین در صورتی که اساسنامه ترتیب خلاف مقرر نکرده باشد هر شریک به نسبت سرمایه خود حق رأی خواهد داشت .

تصمیمات مجمع با رعایت ماده ۱۰۶ ق.ت دارای اعتبار خواهد بود . بدین ترتیب تصمیمات در شرکت با مسئولیت محدود باید به اکثریت لااقل نصف سرمایه اتخاذ شود .

اگر بار اول این اکثریت حاصل نشد باید تمام شرکاء مجددا دعوت شوند، در این صورت تصمیمات با اکثریت عددی شرکاء اتخاذ می شود ولو اینکه اکثریت مزبور دارای نصف سرمایه نباشد. هرچند اساسنامه می تواند خلاف این را مقرر کند.

تصمیم گیری خارجی

هرگاه تعداد شرکای شرکت از ۱۲ نفر تجاوز نکند ، تشکیل مجمع عمومی برای اتخاذ تصمیم ضروری نیست .

در این صورت اگر در اساسنامه ترتیب خاصی مقرر نشده باشد ، تصمیم گیری تابع هیچ تشریفات دیگری نیست و ممکن است در مجمع یا خارج از مجمع صورت گیرد.  قانونگذار در این مورد فقط همان اکثریت ماده ۱۰۶ را مقرر کرده است .

اگر مجمع تشکیل نشود ، مدیر می تواند به هر طریقی آراء شرکاء را راجع به تصمیمات خود بدست آورد. یا از طریق نامه و پست سفارشی یا از طریقی تلفن و ..

تصميمات فوق العاده

اینکه این تصمیمات در شرکت با مسئولیت محدود در مجمع عمومی اتخاذ شود یا نه تابع همان مقررات فوق خواهد بود. اما نوع تصميمات ، ویژگی فوق العاده دارند.

عمده تصميمات فوق العاده راجع به تغییرات اساسنامه است و تصمیمات در شرکت با مسئولیت محدود راجع به اساسنامه شرکت باید طبق ماده ۱۱۱ ق.ت با اکثریت عددی شرکاء که لااقل سه ربع سرمایه را داشته باشند اتخاذ شود.

باید توجه کرد که در مواردی ، حتی اکثریت ماده ۱۱۱ نیز کافی نیست ، بلکه قانونگذار اتفاق آراء را لازم دانسته است.

• شرکا نمی توانند با اکثریت آراء تابعیت شرکت را تغییر دهند بلکه باید به اتفاق آراء صورت گیرد. (م ۱۱۰ ق.ت)
• شرکا نمی توانند با اکثریت آراء شریکی را وادار به آوردن سهم اضافی به شرکت کنند و تعهدات او را بیشتر کنند مگر با رضایت تمامی شرکاء و شریک مورد نظر.

بنابراین مثلا جز با رضایت همه شرکا نمی توان شرکت با مسئولیت محدود را به شرکت تضامنی تبدیل کرد. زیرا این تبدیل باعث افزایش تعهدات شرکاء می شود . (م ۱۱۲ ق.ت)

قانونگذار برای تصمیمات فوق العاده ، اکثریت دوگانه ای را پیش بینی کرده است :

• اکثریت عددی یعنی نصف به علاوه یک شرکاء
• اکثریت سرمایه ای یعنی شرکای مزبور باید سه چهارم سرمایه را داشته باشند ،

منظور از اکثریت شرکا، اکثریتی نیست که در رأی گیری شرکت می کنند ، بلکه منظور اکثریت از کل شرکای شرکت است .

این اکثریت برای تصمیم گیری الزام باید حاصل شود ، در غیر اینصورت بر خلاف آنگونه که ماده ۱۰۶ مقرر کرده بود اکثریت دیگری وجود نخواهد داشت.

نکته ای دیگر اینکه ، قواعد راجع به تغییرات اساسنامه جنبه نظم عمومی ندارد و ماده ۱۱۱ مقرر کرده است که در اساسنامه می توان خلاف آنها را پیش بینی کرد .

بنابراین در مورد تغییر تابعیت و افزایش تعهدات شرکا نمی توان ترتیبی برخلاف ماده ۱۱۰ و ۱۱۲ ق.ت اتخاذ کرد.

نظارت شرکا در شرکت با مسئولیت محدود

باز هم مانند مورد تصمیم گیری حق نظارت و نحوه نظارت بستگی به تعداد شرکاء دارد .

هرگاه شرکت ۱۲ نفر یا کمتر از آن شریک داشته باشد، حق نظارت انفرادی شرکاء مقرر شده ولی هرگاه بیشتر از ۱۲ نفر باشند توسط هیأت نظار نظارت می کنند.

الف – نظارت و کنترل فردی شرکا

قانونگذار در مورد حق نظارت فردی شرکا قاعده و تصریحی ندارد اما مسلم است که آنان همانند شرکای شرکت تضامنی و شرکت نسبی که در مورد آنها نیز تصریحی نیست حق نظارت دارند.

طبق ماده ۱۰۹ ناظر به ماده ۱۷۰ ق.ت و تا پانزده روز قبل از انعقاد مجمع عمومی ، هر صاحب سهمی می تواند ( خود یا نماینده او ) در مرکز اصلی شرکت حاضر شده ، از صورت بیلان و صورت دارایی و گزارش هیأت نظار اطلاع حاصل نماید.

سوالی که مطرح می شود این است که آیا این ماده فقط در مورد شرکتی که دارای مجمع عمومی است می باشد یا خیر؟

این سوال را دکتر اسکینی مطرح می کند و خود ایشان پاسخ می دهد که مفاد این ماده در مورد حق نظارت فردی شرکاء نیز جاری است. هر چند منطوق آن راجع به تصمیمات مجمع عمومی است.

ب – نظارت و کنترل توسط هیات نظار

هرگاه شرکت بیش از ۱۲ نفر عضو داشته باشد باید برای آن هیأت نظار تعیین شود. (م ۱۰۹ ق.ت)

۱- تشکیل هیات نظار

با جمع ماده ۱۰۹ و ۱۶۵ ق.ت باید گفت :

• هیأت نظار را مجمع عمومی شرکت بلافاصله پس از تشکیل قطعی شرکت انتخاب می کند .
• هیأت نظار حداقل تعدادشان ۳ نفر است.
• انتخاب هیأت نظار برحسب شرایط مقرر در اساسنامه شرکت تجدید می شود. ” و اولین هیأت نظار برای یک سال انتخاب می شود.
• انتخاب هیأت نظار شرط تشکیل شرکت و مجمع عمومی نیست بلکه پس از تشکیل آنها هیأت نظار توسط مجمع عمومی
  انتخاب می شود.
• هیأت نظار به منزله وکیل شرکت هستند و هر زمان قابل عزل خواهند بود و خود نیز می توانند استعفا دهند.
• هیأت نظار از بین شرکاء انتخاب می شوند.

٢. اختیارات هیات نظار

با جمع ماده ۱۰۹ و ماده ۱۸ ق.ت اختیارات هیات نظار به شرح زیر است:

• تحقیق در این باره که آیا مفاد مواد ۹۶ و ۹۷ ق.ت رعایت شده است یا نه .
• بررسی دقیق در دفاتر و صندوق و كليه اسناد شرکت
• دادن گزارش سالانه به مجمع عمومی که در آن باید هر گونه بی ترتیبی و امر خلاف واقع در تنظیم صورت دارایی را که مشاهده کنند ذکر کنند.
• علاوه بر این اگر هیأت نظار مخالفتی با پیشنهاد مدیر شرکت در تقسیم منافع داشته باشند می توانند این امر را همراه با دلایل در گزارش مزبور بیان کنند.
• دعوت از شرکا برای انعقاد مجمع عمومی عادی و مجمع فوق العاده ، هرچند این وظیفه زمانی است که مدیر از این دعوت سر باز زند .

۳. مسئولیت هیات نظام

به موجب ماده ۱۶۷ که به موجب ماده ۱۰۹ در مورد شرکت سهامی هم قابل اعمال است و اعضای هیأت نظار از جهت اعمال اداری و نتایج حاصل از آن هیچ مسئولیتی ندارند. ليكن هریک از آنها در انجام مأموریت خود بر طبق قوانین معمول مملکتی مسئول اعمال و تقصیر خود می باشند.

منظور از اعمال اداری ، اعمال مدیر یا مدیران شرکت است . بنابراین هرگاه مدیر شرکت تخلف کند خود او مسئول است نه اعضای هیات نظار ، مگر اینکه آنها خودشان هم مرتكب تقصير و تخلف شده باشند.

به علاوه در صورت بطلان شرکت مسئولیت محدود به علت عدم رعایت مواد ۹۶ و ۹۷ ق.ت اگر هیات نظار سر کار بوده و انجام وظیفه نکرده باشند متضامنا با دیگر شرکاء مسئول خواهند بود.